ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Α->Β:
ΚΕ(χ->ψ)=(265-240)/(50-0)=0,5.
ΚΕ(ψ->χ)=(50-0)/(265-240)= 2 (ή 1/ΚΕ(χ->ψ).
Β->Γ:
ΚΕ(χ->ψ)=1=(240-ΨΓ)/(100-50)<=>ΨΓ=240-50=190.
Γ->Δ:
ΚΕ(χ->ψ)= (190-100)/(130-100)= 3 ή [1/(1/3)].
Δ->Ε:
ΚΕ(ψ->χ)=1/5= (ΧΕ-130)/(100-0) <=> ΧΕ=150.
(Το Χ βρίσκεται ανάμεσα στο Β και Γ, διότι οι ποσότητες του Ψ που παράγονται είναι αντίστοιχα 240 και 190)
(240-220)/(Χ-50)=1<=> Χ=70.
α) Υπολογίζουμε την ποσότητα του αγαθού Ψ που παράγεται για Χ=20:
(265-ΨΧ=20)/(20-0)=0,5 <=> ΨΧ=20=255.
β) Από το προηγούμενο ερώτημα γνωρίζουμε ότι ΨΧ=70=220.
γ) Επομένως όταν η ποσότητα του Χ μεταβληθεί από 20 σε 70, τότε θα πρέπει να θυσιαστούν 255-220=35 μονάδες του Ψ.
ΚΕΧ->Ψ=(190-Ψ΄)/(110-100)=3<=>Ψ΄=160.
Επομένως, ο συνδυασμός Κ είναι εφικτός αφού η μέγιστη ποσότητα του αγαθού Ψ που παράγονται όταν παράγονται 110 μονάδων του Χ είναι 160>150.
*Λ(Χ=134, Ψ=80):
ΚΕΧ->Ψ= (100-Ψ΄)/(134-130)=5<=>Ψ΄=80.
Επομένως, ο συνδυασμός Λ είναι μέγιστος, αφού η μέγιστη ποσότητα του αγαθού Ψ που παράγονται όταν παράγονται 134 μονάδες του Χ είναι 80, δηλαδή το Λ είναι σημείο της ΚΠΔ.
Η οικονομία διέρχεται από τη φάση της ανόδου ή άνθησης προς τη φάση της κρίσης. Αυτό
συμβαίνει διότι στον εφικτό συνδυασμό Κ η οικονομία δεν χρησιμοποιεί όλες τις παραγωγικές
της δυνατότητες και ορισμένοι ή όλοι οι παραγωγικοί συντελεστές υποαπασχολούνται (φάση
ανόδου ή άνθησης οικονομικού κύκλου), ενώ με τη μετακίνηση προς τον άριστο συνδυασμό Λ η
οικονομία πλησιάζει σε επίπεδο πλήρους απασχόλησης (φάση κρίσης οικονομικού κύκλου).
ΣΧΟΛΙΟ: Το θέμα αυτό ήταν για καλά προετοιμασμένους μαθητές αλλά όχι κάτι το εξεζητημένο και μή αναμενόμενο.
A) Αφού η καμπύλη ζήτησης είναι οσοσκελής υπερβολή, θα είναι της μορφής:
QD=A/P, όπου Α η συνολική δαπάνη (=P*Q). Με δεδομένο ότι στο σημείο ισορροπίας το P=10 και το Q=20, τότε η καμπύλη ζήτησης θα είναι QD=200/P (ορίζεται για p>0).
B) Η καμπύλη προσφοράς δίνεται γραμμική και μάλιστα διέρχεται από την αρχή των αξόνων.
Άρα, στη συνάρτηση Q=γ+δ*P, το γ=0 και επομένως η μορφή της θα είναι Qs=δ*P.
Στο σημείο ισορροπίας θα είναι: 20=δ*10=>δ=2.
Η συνάρτηση ζήτησης είναι Qs=2*P.
Η επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού υπολογίζεται από τον τύπο:
E= Pk*(QSk-QDk).
QSk= 2*12,5=25
QDk=200/12,5=16.
Άρα, Ε=12,5*(25-16)=112,5 χ.μ.
Το πλεόνασμα ορίζεται ως η διαφορά μεταξύ προσφερόμενης και ζητούμενης ποσότητας σε μια τιμή. Δηλαδή, το QSk-QDk που υπολογίζαμε στο προηγούμενο ερώτημα Δ2.
Το έσοδο από την πώληση του πλεονάσματος θα είναι:
Έσοδο= Po*(QSk-QDk)= 10*(25-16)=90 χ.μ.
Η ΤΕΛΙΚΗ επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού θα είναι η επιβάρυνση του ερωτήματος Δ2-το έσοδο από την πώληση του πλεονάσματος.
Δηλαδή, 112,5 χ.μ. -90 χ.μ.=22,5 χ.μ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
ΣΔ(τιμής ισορροπίας)= Po*Qo=10*20=200 χ.μ.
ΣΔ (κατώτατης τιμής)= Pk*QDk=12,5*16=200 χ.μ.
Παρατηρούμε ότι η ποσοστιαία μεταβολή είναι μηδέν διότι δεν έχουμε μεταβολή της ΣΔ.
Αυτό οφείλεται στο ότι η συνάρτηση ζήτησης είναι ισοσκελής υπερβολή που συνεπάγεται ότι σε κάθε σημείο της το γινόμενο P*Q (δηλαδή η συνολική δαπάνη των καταναλωτών) είναι σταθερό.
Επειδή το αγαθό είναι ΚΑΝΟΝΙΚΟ, αυτό σημαίνει ότι η ζήτησή του θα ΑΥΞΗΘΕΙ με την αύξηση του εισοδήματος.
Επομένως, η νέα συνάρτηση ζήτησης θα είναι: QDNEA=(1+0,2)*QD= 1,2*200/P=240/P.
0 Comments